Pedagog

Fonoholizm_dla_rodzicow.ppsx

Jak rozpoznać fonoholizm?

Fonoholizm to inaczej uzależnienie od telefonu komórkowego. Jest to zjawisko nowe, ale opiera się na mechanizmie analogicznym, który występuje w przypadku uzależnienia od narkotyków, papierosów czy alkoholu. Objawia się nadmiernym przywiązywaniem uwagi do telefonu komórkowego oraz nadużywaniem go w różnych codziennych sytuacjach. W konsekwencji może powodować osłabienie tradycyjnych więzi społecznych, zarówno w rodzinie, jak i kontaktach z rówieśnikami, czy zubożenie języka komunikacji. W dłuższej perspektywie syndrom nadmiernego uzależnienia od telefonu komórkowego może powodować trudności w nawiązywaniu relacji bezpośrednich, zanik zainteresowań i pasji młodego człowieka, zaburzenia funkcji biologicznych, tj.: odżywiania, snu, co może przełożyć się na trudności w nauce, a później w pracy. Jeśli nastolatek przywiązuje wyjątkową rolę do telefonu komórkowego, towarzyszy mu on w każdej wykonywanej czynności, musi mieć go cały czas przy sobie, to pierwsze sygnały dla rodzica, że dziecko może być  uzależnione. Ponadto, jeśli młody człowiek nie ma ze sobą telefonu komórkowego i odczuwa z tego powodu niepokój, staje się nerwowy, nadpobudliwy lub odczuwa stałą potrzebę kontaktowania się z innymi przez telefon, a przy tym unika kontaktów bezpośrednich, należy dotrzeć do źródła tego stanu rzeczy.

Jak uchronić młodzież przed zagrożeniem?

Zacznijmy od obserwacji. Zwracajmy uwagę na to, w jakich sytuacjach dzieci używają telefonu komórkowego i z jaką częstotliwością to robią. Jeśli ich zachowanie wzbudzi nasz niepokój spróbujmy z nimi porozmawiać. Warto poznać przyczynę częstych kontaktów telefonicznych z otoczeniem. Jednak dawajmy też dobry przykład. Używajmy telefonu komórkowego tylko wtedy, kiedy musimy, a nie w każdej wolnej chwili, np.: jadąc autobusem, czekając w poczekalni u lekarza. Pokazujmy, w jaki sposób telefon może ułatwić nam życie, nie dominując go.

Eksperci radzą , by:

• wyłączać bądź wyciszać telefon na czas pobytu w szkole;
• nie używać telefonu w trakcie lekcji;
• nie rozmawiać głośno na ulicy czy w autobusie, aby nie zakłócać spokoju innym osobom;
• nigdy nie używać telefonu w teatrze, kinie czy kościele.

Rodzice powinni zadbać o:

• jak najpóźniejsze wprowadzenie telefonu w życie dzieci i zapoznanie pociech z zasadami właściwego użytkowania telefonu;
• limity na korzystanie z telefonu, co oznacza, że kiedy kupujemy dziecku kartę z określonym doładowaniem i umawiamy się, że to ma wystarczyć na miesiąc, to jeśli dziecko zużyje określony limit wcześniej, nie dokupujemy nowych kredytów;
• bycie przykładem dla naszych dzieci. Jeśli wciąż „wisimy” na telefonie, porzucamy wszystko, aby go odebrać, towarzyszy on nam w czasie rodzinnych weekendów i wyjazdów, nie mamy co liczyć na to, że nasze dzieci będą zachowywały się inaczej;
• dobry kontakt z dzieckiem. Jeśli będziemy otwarci na problemy młodzieży, zawsze znajdziemy czas na rozmowę, wówczas dzieci będą czuły się ważne, ich potrzeba przynależności i miłości zostanie zaspokojona, a jednocześnie zmniejszy się  prawdopodobieństwo ulegania nałogom czy uzależnieniom.

 

Na podstawie informacji kampanii „Uwaga! Fonoholizm” opracowała M. Stempka